Komadılar Şiiri - Zafer Zengin Etnika

Komadılar...
Cocuk ellerimden tutup
Bir göce aldılar beni
Uzun kara topraklı yollar
Yangına gebe ağaçlar içinde
Tutup beni
Telaşlı Bir göçe aldılar
İnce belini unuttum yar...
..
komadılar...
akşam üstü düştüler peşime
yangına saldılar
adımı hasret koydular
beni habersiz astılar
komadılar...
beni amaçsız bir göçe aldılar
kara gözlerini unuttum yar...
..
komadılar...
perdelerini kapadılar yüreğimin
sancaklarını diktiler dilime
lal oldum gülemedim
komadılar...
gece yarısı
karanlık bir göçe aldılar beni
kokunu unuttum yar...
..
komadılar...
ince kaplarda erittiler düşlerimi
yasak koydular
mayın dösenen kirpiklerime
terim akmaz oldu
su düslerime misafir oldu
halından hatırından kırık fincan
bir gece kahvesi
komadılar...
haldan anlamaz bir göçe aldılar beni
saçlarını unuttum yar...
..
en cok bıyığıma kızdılar
buz külçelerinde yaktılar
kokum zulüm kokusu oldu
direğim sızladı
sancılı hasta oldu gövdem
ateşsiz ocak tütmedi bağrımda
komadılar...
hesapsız bir göçe aldılar beni
şiir gibi tadın vardı
tadını unuttum yar...
..
düş yazdım sayfalara
aklım hücum etti hayalına
hayalsız kodular beni
kara günde bir göçe aldılar
gönlüne göçü unuttum yar...
..
unuttum sanma yar...
hayallerim sensiz göçe kalmadı yar...

15 eylül 2003