Kolye Ucu Şiiri - Dervişe Güneyyeli

Kolye ucunda bölünmüş bir haritaydın
Acıların, sevinçlerin buruk hep…
Tellere takılı kalırdı hayallerin
Teninden dökülürdü acı geçmişin;
Bir tarafın öfke, bir tarafın sevda

Kimi bir dua fısıldarken toprağına,
Kimi taşırırdı küfrü öfke dolusu
Özgürlüğünün sınırları kanatırdı etini
Hoyratlığın, kısılı kalırdı yelelerinde…

Oysa salınmalıydın boynunda Akdeniz’in;
Sürünmeliydin yasemin kokusunu
Zeytin dallarından koparılmalıydı yeşil gözlerin
Dalların barış tütsüsüyle kutsanmalı;
Afrodit, gözlerinin yeşilinden sunmalıydı aşkı.

Batıp çıkalı kaç sefer oldu?
Belki tekrar batıp arıtmalısın günahla yıkanmış bedenini
Uyanıp yeni doğan günle
Yeniden açmalısın portakallar rengini.

Özgür kalma tutkun
Seni kurtarmalı boynundaki zincirden
Zincir parçalanmalı sen dökülürken Akdeniz’e…

Takılı kalmamalısın bir kolye ucunda;
Mutlaka buna bir son olmalı…

-2005-