Kolye Şiiri - Evrim Nisan

gerilir yüzümüzün dokunulmamış yerleri, ajda
pekkan limitinde sargıladığımız biliyorsun
çok konuşuyoruz çok konuşkan bir çocuk
ankara benim gibi içine sığmayan otobüsleri
yolcusuz gönderen kendinden uzaklara

o otobüslere insem başka bir şey istemem

ne kadar yargılar insan kendi ömrünü, geçmiş
geçmemiştir bu yüzden kalır tortusu
sözcüklerimizin acıklı gölgesinde, anla! ve
ben de anlayım herkesin “kırmızı bir
kuş değil soluğu” üflerken suskunluğa

cemal süreya ölsem başka bir şey istemem

her şeyi tersten görür insan önce ayakları önce
ayakları! onlardan nasıl kurtulacaksın nasıl
uzaksın oysa ankara burası kimliği
sorulmayan kent! kimliği hep bir kolyenin
sallantısında gizli! hep karla gizli

ankaraya kar yağsın aşka bir şey istemem