Kolunu Kırdılar da…YA YÜREĞİNİ..? ? ?

Gözlerin akıyor içime..için içime ağlıyor, içim içine ağlıyor... çıkmıyor sesin.... kırılırken kolun, kırılırken kanadım çıkmıyor sesin...ağlarsam sen öyle bakarken kayıverirsin gözlerimden akarsın yanaklarımdan göğsüme…göğsümde yangın yerisin… dilinde ışık bulan ezgilerin çalınır ve göğsüme sürülür senden koparılanlar..göğsüm yangın yeri…çarpmıyor sanki yüreğim… seni öyle alıp götürdüklerinden beri …görmüyor gözlerim …tutmuyor elim ayağım…

A canım…

üvey bir hayatın terkedilmiş bir sonbahar sokağında ardından ömrüm ayaklanır..…saçlarımdan asılırım yokluğunun derin sessizliğinde…

A canım…

içimde yanıyorsun...alev alevsin içimde... gökkuşağının renkleri bir bir ışıldıyor gözlerinde...ay düşer gözlerine, geceden karadır sessizliğin… sen bakarsın; ovası yüksek memeleketim isyana durur…isyan gözlerin olur oramar diyarlarında…

A canım…

biliyormusun…kırılırken kolun utanıyordum kolumun varlığından… bakışlarındaki acıyı bütün hücrelerimle zikr ettim… and ettim adına..adın andım oldu…

A canım….

sökerken ekmeği terden, ilk başağı topraktan çığlığımda yiten yüzler gibi düşüyorum avuçlarına…ne olur gitme..yada gittiğin yere benide götür.. götürki sarılayım incinen yaralanan kırılan yanlarına… acıyan yerlerini içeyim bir bir…

A canım…

bir sürgün daha çizer ellerin… bin yara daha açılır gözlerimde…kaç dağa daha yük olur sana dair biriktirdiklerim….İçimden geçenler …Ve içimden göçenlerle…

A canım….

O kentin şafaksız sokaklarında alıp götürdüler seni… oysa kalsaydın sana bir çocuk daha anlatacaktım… öyküsü sana benzeyen…metrekaresine binlerce hüzün düşüren kayıp ve ağlamaklı…gittin… bir kent nasıl çöker üstüme bakmadın…

A canım….
yolların eylem..yolların karakol...yoların hüznüm…yollarını gözlerim…Kırılsada kolun…kırılsada kanadın..…. Bu kenti adın için bağışlıyorum…

Kırılan yanlarından öpüyor sarıyorum seni…
Siya awesta