Kolum - Kanadım Kırılıyor

Kolum-kanadım kırılıyor sensizlikte,
Çalmadığım kapı kalmıyor seni sormak için
Başımda gezinen körpe körpe bulutlarda,
Yüzüme-gözüme değip değip geçen rüzgarlarda,
Kokusu ruhuma işleyen ıslak toprakta,
Tarlalada yaylanan başaklarda,
Pürüzsüz taşları yalayarak akıp giden sularda,
Seni sormak için çalmadığım kapı kalmıyor anam-babam,
Dağlarda,
Taşlarda.

Kim bilir elkızı, ellerkızı, kim bilir?
Denizle, ormanla neden gizli gizli konutluğumu?
Neden kumsalda körpe izler aradığımı,
Neden derttir ki yandığımı sarıçamlara,
Neden gözyaşlarımı göstermek istemediğimi
Akşamlara?

Ne güneş dağıtabiliyor hüznümü,
Ne sancılarımı dindirebiliyor bahar kokulu sabahlar,
Ne yağmurlar söndürebiliyor yangınımı yüreğimde,
Yüreğim giden kanlarıyla ellerimde.
Yanımda sen olmayınca;
Sanki devler gezinip duruyor
Üzerimde.

(GÜVERCİN isimli Serbest Şiirler 'inden > 95-96/100)