Koltuknâme Şiiri - Kenan Çarboğa

Arkadaş şu koltuk ne menem şeymiş!
Âlemin muradı ille koltukta
Kaç gölge aşk ile üstüne giymiş
Kaç ceset çürümüş pille koltukta

Bu yüzden birçoğu yolundan sapmış
Sapanlar kemiği havada kapmış
Kırk boyaya girmiş, kırk puta tapmış
Kırk köçek aratmış zille koltukta

Birinde tevellüt geçkin olunca
Biri yeni yetme bıçkın olunca
Adalet, liyakat kaçkın olunca
Onlar da oturmuş pulla koltukta

Âmâdan gözetçi, ahrazdan hatip
Okumadan âlim, yazmadan kâtip
Olunca cahiller ilimde kutup
Beşik uleması, molla koltukta

Birçoğu zamana ayak uydurmuş
Dinine, dününe sövüp saydırmış
Hileyle hurdayla ayak kaydırmış
Gününü gün etmiş alla koltukta

Her vakit huzurda haram yiyenler
Yoksulun hakkıyla hırka giyenler
Devletin malına deniz, diyenler
Tüketmiş kaymağı balla koltukta

Kimisi vurgunda lirayı sevmiş
Neresi yağlıysa orayı sevmiş
Kimisi koltukta parayı sevmiş
Biz vatan severken kelle koltukta