Hani evlerde vardır ya,
Renk renk, desen desen,
O marka,bu marka koltuklar.
Onlardan bahsetmiyorum.
Bir de makam koltukları vardır,
Dönerli, yaylı,en has deriden.
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
harika olmuş abi. Bu şiiri kime ithaf ettin?
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta