Koltuk altlarında sevda ve bir şekerleme ellerinde;
Okul bahçelerinde minik kalplerinin uyuştuğu,
Üşüten basamakta kendileriyle konuştuğu…
Bilemezsin yerlerini,
İçten içe çektiklerini…
Kazağı yırtık hıçkırışlarını…
Yanakları yaramazlık elması yüzünün,
Dinle bak söylüyorlar çoçuklar dünkü,
Kolları sıvatan masum kavak yelleri…
Bu konser,
Şehrin denize kıyısı olan her yerinde;
Geveze yaşların seninle buluştuğu,
Maviyle kadehlerin tokuştuğu…
Göremezsin hayallerini,
Duyamazsın sınırlarından geçenlerini…
Karşılaşsan tanıyamazsın kahroluşlarını…
Üzerini yalan bulutları sarmış aşk gözünün,
Sevginin gerçeği çaktıkça ağlıyor kalbin çünkü…
Sonra sıradan akan kanlı hücre selleri…
Ve kanser…
Kadir ArınçKayıt Tarihi : 25.1.2022 23:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
#meymenemesmene #meymes
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!