Kolsuz Ressam Şiiri - Adem Tok

_kokunu geçmişten
taa derinden çekip
hayaline sarılacağım
uyumayacağım yine bu gece
sabaha anlatıp
karanlığa resmini karalatacağım_

bir ressam için renklerinin gömülmesi aman allahım
SIĞMAZ BEDENE düşünmek

Dinledim sen uyurken AYNI ANDA SOLUKLANIŞIMIZ

hep birgünlere sığınır hayat
oysa günler tomurcukları değilmiydi
insan bazen kendinden yakın birini arar
tam buldum der
ve yine başlar dinlemeye
yabancılaşıp varlığına
sokulup dizlerine

senin için açtığım her kanattan
bir ah çekiyorsun

emekli ol diyorsun bu yürekten
umut doymaz ki…

AFİŞLERE BÜRÜNÜYOR AĞIR AĞIR ÖMÜR
afişleri bilirsin işte
iki üç günlük ömürleri ya vardır ya yoktur
yırtılırlar
sararırlar
üstleri örtülür

çok yaşama bir şeyi aldırmazsın sonra ona
aldırmamak ta azalmaktır
çok yaşa

anma ağlayışın adını
gülüşün olmasın yangın
çağla Vietnam gibi hayata
tutun damarlarıma
sen kanımsın
kanım savaşçıdır ha..ey nurani yüzlerin meleği
eyy damarlarımdaki soluğu gezdiren..

eşinsem
beni yaşayacak götün olsun!

11.05.07
emek