Ellerime kolonya diye dökülen cümlerden
şiir yazılmıyor sevgilim.
Demir bir çubukla annem ayaklarıma vuruyor yine.
Kaç ölüm diktiysem gülüşümün üzerine,
Martılar hep kanada kırık döndüler geriye.
Dudağımdaki uçuklar ondan değil
Kalbimi paslı bir iğne ile teyelledim
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta