KOLON KANSERİN de PSİKOLOJİK DURUM...

KOLON KANSERİNDE PSİKOLOJİK DURUM...

Merhaba saygıdeğer gönül dostlarım. Allah düşman başına vermesin diyorum. Hastalığın her türü vücut bünyesine göre çekilmez olur. Hele ülkemizi abluka altına alan kanser türü hastalıklar dahada insanı tedirgin ediyor. Kanser vakıasında erken teşhis konulmadığı taktirde ölüm beklentisi kaçınılmaz oluyor. Kanser hastalığı ilkine vücudu yıpratacak şekilde rahatsızlık vermeyince hasta hastalığının farkında olmuyor. Nedense uyuz, sinsi davranışıyla farkında olmadan insanlarımızı etkiliyor.

Kolon kanserinde ki psikolojik durumu ancak yaşayan güzel anlatabilir duygusuna kapılarak yaşadıklarımın bir bölümünü paylaşma gereği duyuyorum. Ola ki amansız hastalık bir çok hanenin kapısını zamansız çalabiliyor aile ferdini tedirgin edebilir düşüncesiyle birazda bilgi sahibi olsunlar diyorum. Ben kanser olduğumun ilkine farkında bile değildim. Zaten hasta olduğumu da hiç kimseye inandıramadım.

Gayet sağlıklı bir biçimde bağ ve bahçe işleriyle uğraşıyordum. Zaman zaman mide tıkanıklığı yaşıyordum ama bende prostat rahatsızlığı olduğundan acaba idrar sıkıştırması mı yapıyor düşüncesiyle doktora gidiyordum. Hastanede prostatla ilgili gerekli işlemleri yapıyorlar, büyümemesi için gerekli hapları günlük yutuyordum. Bir keresine çok sıkıntı verdi acil servise gittim, ağrı kesici iğne yaptılar serum takıldı.

Midem iyice tıkanmaya devam etti. Yediğim içtiğim tamamen geri gelmeye devam
edince özel hastaneye yatarak şikayetlerimi dile getirdim. Mideme kamera sallayıp film çektiler, gerçekten tamamen tıkalı oluşu ilgi çekti. Doktorum bu mide neden tıkanıyor birde bağırsaklara bakalım dediler. O işlemin yapılabilmesi için bir kaç gün aç kalmam gerektiğini söylediler. İlaçları içince de kamerayla film çekilip parçalar alındı. Alınan parçaların incelenmesi için de bana bir müddet izin verdiler.

Nihayet doktorum sonuçlar geldi diye aradı. Bende özel hastaneye giderek bilgi aldım. Bir kaç doktor bana moral verdi. Sonuçlar düşündüğümüzden kötü geldi ama seni ameliyat edip kurtaracağız hiç endişen olmasın diye moral verdiler. O ana kadar hiç bir doktor bana sen kolon kanserisin demedi. Ben kendi kendime durumu fark ettim çünkü kötü sonuç geldi denilince kanserden de kötüsü olamaz diye düşündüm.

Acil ameliyat olmam gerektiğini anladım ve özel hastanede tedavim devam etti. Bu süre içinde hastalığımı net olarak kimseye diyemiyordum. Ameliyata girerken çocuklarım merak etmiş babamızın hastalığı ne diye. Doktorum da babanız kendi rahatsızlığını biliyor size söylemedi mi deyince onlarda hayır bilgimiz yok demişler. Doktor şekilli resimde göstererek babanız kolon kanseri: Bağırsak şuradan şuraya kadar tahrip olmuş içinde büyüme yapınca mideyi de tıkamış almaya çalışacağız.

Ben ameliyattayken çocuklar ağlayarak annesinin yanına gelmiş. Anneleri de ne ağlarsınız yavrum babanız basit bir ameliyatla kurtulacak deyince. Çocuklar babam kanser olmuş sana demedi mi anne demişler. Hanım da kızım babanız demedi bana diye o da ağlamaya başlamış beni üç saat ameliyatta kalmam onlara üç ay gibi gelmiş. Ben ameliyattan çıkınca etrafımdakileri hayal meyal hatırlıyordum.

Yakınlarım, eşim, oğlum, kızım baş ucumda gözümü açmamı kendime gelmemi bekliyorlar. Kalın bağırsağımdan alınan kanserli 64 cm parçayı beş kiloluk kavanoza koyup getirmişler. Kızım resmini çekmiş. En çok kızımın kendine gel baba sana çok ihtiyacım var deyişinden bir şeyler sezinliyordum. Meğer 18 yıl sonra eşinin kaprislerine dayanamayıp ayrılmış gelmiş. Bende kolon kanseri hastası olunca da yansıtamamışlar ama daha sonra benim içime şüphe doğdu gerçekleri öğrendim.

Özel hastanede çalışan doktorlarım: Teşhis koyan Tahsin Minkara, kamera ile hastalığımı ortaya çıkaran Mehmet İşlere, ameliyat eden M. Ercan Kesiciye çok minnettarım hemşirelere, hizmetçilere ayrıca teşekkürlerimi iletiyorum. Gerçekten ölüm ile burun buruna gelmişim de farkında bile değilmişim. Ameliyat sonrası benim fazla ağrı, sancı çekmemem için gerekli müdahaleler aralıksız yapıldı.

Ameliyat yaram, dikişler biraz iyileşene kadar özel hastanede yatmak zorunda kaldım. Beni çiçeklerle, hediyelerle, onurlandıran, ziyaret edip, telefon edip moral veren herkese yeri gelmişken teşekkür ediyorum, hepsinden Allah razı olsun diyorum. Rabbım da bana hastalığın en tehlikelisini hediye etmiş sabır ve selametle atlatırım inşallah. İnsanın sağlığı bozulduğunda elbette psikolojik rahatsızlıklar yaşamaktadır. Doktoruma pansuman için gittiğinde tedavilerin devam edecek dedi.

Bana dosya hazırladı SDÜ Tıp fakültesi araştırma ve uygulama hastanesine sevk etti.Onkoloji bölümünde frof dr:Murat Koçer bey kanser hastalarının tümüyle ilgilenip
hasta vücudundaki kanser hücrelerini öldürebilmek için gerekli tedaviyi uyguluyor. Beni bir müddet hastanede yatırdıktan sonra kemoterapi ilaçlar kullanmamın gereğini aile ferdine ve bana anlattı. İşte o andan itibaren bende psikolojik sıkıntılar arttı. Her ne kadar moralimin düzgün olması gerekse de hastalık ciddiyeti ortadadır.

Doktorun tavsiyelerine harfiyen uymam gerektiğini anladım. Çünkü enfeksiyon kaptığım taktirde, nezle ve grip olduğum taktirde, kendimi gerekli ortamlardan koruyamadığım taktirde kanserden kurtulma şansımın zayıf olduğunu anladım. İlaçların etkisi istenmedik ortamlar oluşturmaktadır. Sevdiklerinden ayrı kalmak, bazı ziyaretçileri kabul edememek insanı düşündürüyor. Allah her hastaya şifalar versin.

Kolon kanserine tedavide etkili olan hastanede takılan serumlar dışında kemoterapi haplarını da yeri gelmişken hatırlatayım: Rabelis 20mg aç karına günde bir adet. Metpamid sabah akşam aç karına birer adet. Xeloda Roche 500 mg sabah dört adet, akşam dört adet. Ağrı ve sancı durumlarda da Parol 500 mg bir adet sıcak su ile yutuluyor. Bana toplam 6. Kemoterapi verildi. Bu süre içinde kolon kanserinden psikolojik durumlar yaşasam da halime şükür diyorum. hoşça kalınız.

ZEKİCE KÜLTÜR ve SANAT EVİ ISPARTA.