Kollarında Zincir Şiiri - Memik Kömekçi

Son defa dönüp baktı yüzüme.
Kollarında zincir, sırtında kırbaç yarası.
Çekip düşürdü zalim,dizleri kanadı.
İçti toprak,aldırmadan acıya.
Dayanmam gerek dedi.
Karnımdaki sancıya…

Hasta adam diyordu.
1853’te.
Rus Çarı Nikola ,İngiliz elçiye...

Kollarında zincir,
Sırtında kırbaç yarası.
Çekip sürükledi zalim.
Yüreği kanadı.
İçti toprak, aldırmadan acıya.
Dayanmam gerek dedi .
Karnımdaki sancıya...

Alışmıştı sırtı her gün dayağa.
1919’da kalktı ayağa.
Sancılar içinde kıvranan toprağa.
Kan ile can verdi ,yiğidin babası.
Titreyip irkildi.
Dağları ve ovası.

Kükreyip şahlanırken bu Millet,
Yeni doğuyordu Cumhuriyet.
İstiklal Harbi’ydi, doğumun adı
Dize geldi zalim,yalvardı.
Savaşın kartalı Atan'dı.
Toprağı kanıyla suladı.

Dünya'ya armağan etti Nisanı.
Kurtardı zincirden,hasta insanı.
Diz çök önünde kaldır başını.
Ay-yıldıza bak, gör nişanı.
Ecdadın kanı suladı vatanı.
Verme karışını, incitme atanı.

Memik Kömekçi
19.05.2015 (Kilis)