Kollarımız Boş Kaldı Yollarda

Yüreğimdeki sızıyla daldım anılar okyanusuna
Üç yüz altmış beş günü bir bir yaşadım da
Varamadım sabahın koynuna

Bir ara gözlerim sızdırdı hatıraları
Tavan yorgan olmuştu yorgun düşlere
Üzerime geldi evimin dört duvarı
Gebeydim gül yüzünde gülüşlere

Aylardan Eylül günlerden cumartesi
Hani bana ilk gelişin gibi
Beraber yazmıştık o gece şiirleri
Pazarı gelsin diye iple çekmiştim sevgili

Yer vermedim dünyamda
Gözlerinden başka bir varlığa
Sende de iyi yürek vardı ama
Hasret astı aşkımızı dar ağacına

Boğulduk yokluğun kollarında
Kollarımız boş kaldı yollarda
Vurulduk yalnızlığa duvarlarda
Omuzlarımız hasret kaldı başımıza

Dünya sen kokuyorken doğdum
Gökyüzü şahitti yağmurlar delil
Aşkından sır sıklam oldum
Sevdana sarılıp sığındığım o gün
Kollarında bin hayat buldum
Ve ben hayatımdan vazgeçmek istemiyorum