Kollarım Yeniden Çıkacak Değil Mi Anne?

Yıllardır ırmak oldu akan müslüman kanı,
Gavurdan dost mu olur? Bunlar islam düşmanı.
Saldırıyor Haçlılar, demokrasi bahane,
Müslüman diyarını sömürmekse şahane.

Parçalanan ümmetin sülüğüdür bu illet,
Tefrika bitmedikçe biter mi sandın zillet?
Biz tefrikaya battıkça onlar kudurdular,
Müslüman ülkeleri birer birer vurdular.

Eğlence yağar iken batının sokağına,
Bomba kusar uçaklar Müslüman ocağına.
Gavurun avlusunda akülü oyuncaklar,
Müslümanın yavrusu bombaları kucaklar.

Oynuyordu yetim kız oyuncak bebeğiyle,
Ninniler söylüyordu minicik yüreğiyle.
Eve düşen bir bomba kopardı kollarını,
Ayırdı bebeğinden süresiz yollarını.

Feryadı göğe çıkmış, gel de sustur yavruyu,
Hangi kul cevaplar şu kurşun gibi soruyu:
“Tırnağımı kesince çıkıyordu ya yine,
Kollarım yeniden çıkacak değil mi anne? "

“Ah yavrum ah! Feryadın ciğerimi yakıyor!
Gözyaşların çivileri beynime çakıyor!
Dünyada hiçbir gün böyle çaresiz olmadım,
Sorulan bir soruyla saçlarımı yolmadım.”

Ey yetim kız! Ellerin güller topluyor şimdi
Yaseminlerin kokusu kollarına sindi
Şehit baban kokluyor bak seni kucağında
Özlediğin buseleri artık yanağında
Senin kolların çıktı yeniden ey yetim kız!
Çıkar mı bizim vahşetle budanan aklımız?

Ah müslüman kardeşler bu zillet bize yeter!
Yaşamak bu utançla ölmekten bile beter.
Ne zaman çıkar kuma gömülmüş başlarımız?
Mazluma destek gerek, yetmez gözyaşlarımız!
Veda edelim artık bu gaflet uykusuna
Meydan okuyalım yeter ölüm korkusuna!

Ey masum yavrunun kollarını koparanlar!
Körpecik bebekleri beşiklerde vuranlar!
Zannetmeyin Allah yaptığınızdan habersiz!
Ceza günü fırlar yuvasından gözleriniz!
Mehil verir Allah, ihmal eder mi sandınız?
Süper güç bir balondu, ahirette yandınız!

(11/02/2016-Burdur)