Kolları olmamalıdır aşklarımın

Geliyorum ve gidiyorum , duramam.
Hayalin surlarına gömülüdür gerçekliklerim.
Fethedilemiyor ve ele geçirilemiyor.
Dokunulmaz, yer altı stokları gibi icraatlar
Surların çevresine dikilen güçlendirici direklerdir.
Kemirgendir düşlerim ,şiirlerde kovuk bulur.
Ve sığınır ...
Ne ki sıkışamaz, çırpınıverir , durmak nedir?
Yoluverilir saçları şiirin , yıprangan , tozludur .
Devingen yaradılışlı varlıklar
tahammülsüzdür yosunlaşmaya.
Vay ki sahiplenene , kollarını bana saran her kimse
Yaprakları dökülür ...
Bilmez mi ki ?
Geliyorum ve gidiyorum , duramam.

Bir cemiyet buldum kendime , şiir düşmanı.
Üzerine şiir kokusu sinmiş herkesi barındırır.
Keşmekeşliklerin dizginlenemediği karaborsa.
Melekler kaçar ,mânâ aramak çıplaktır.
Duramam aşklarda , kavgalarda , sözlerde
Ne ki şiirin de saçı başı dağınıktır , sürünür.
Kolları olan hiçbir yere gidemem , sarar çünkü.
Takılamam bir yerlere ,tavır gibi.
Cemre neredeyse oraya düşer yeni çağlar.
Bizler , cemreye tutunanlardanız.
Gelip gideriz ve duramayız .