“Ölüme köleydim doğarken
Yaşamanın zorunluluğunda
Ölmemek için
Boyun eğdim yaşamın kurallarına“
Kölelerle tanıştım yaşarken
Güneş her gün doğmak zorundaydı
Geceler her gelmek zorunda
Su seyrüseferdeydi
Kâh; dağların tepesinde
Kâh; gökyüzünde
Kâh; ırmaklarda denizlerde
Kâh; çaylarda, derelerde
Ölümüne köleydi
Sebzeler, meyveler, otlar
Ölümüne köleydi
Balıklar, kuşlar, hayvanlar
Yaşatmak için insanı masalarına kuruldular
İnsan tarafından koparılıp, bir bir vuruldular
Ve insanlar vardı
Düzenlemek için yarışıyorlardı
Düşüncelerimi, ideallerimi yaşamımı
Kimi tanrılaştırılmıştı
Kimi, kutsallaştırılmıştı
Kimi, Firavun, Nemrut, Kral, Padişahtı
Kimi, özgürlük adına insanları öldürüyorlardı
Kimi, öldürdüğü insan sayısınca kahramandı
Kimi, korunaklı yerlerden insanları ölüme yolluyorlardı
Ve insan kurbandı
Çıkarına, çıkarlara,
Hırsına, hırslara
Vatanına, vatanlara
Kuralına, kurallara
Ve insan özgür değildi
Her insan ölüme köleydi
Ve özgür değildim
Ölümüme köleydim
23.02.2014 – İzmir
Mehmet ÇobanKayıt Tarihi : 23.2.2014 07:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Evet, her ¸eyin hikmet-i vücudu ve gaye-i fıtratı ve faide-i hilkati ve netice-i hayatı üçer nevidir.
Birinci nevi: Kendine ve insana ve insanın maslahatlarına bakar.
İkinci nevi: Daha mühimdir ki, herşey, umum zîşuur mütalâa edebilecek ve Fâtır-ı Zülcelâlin cilve-i esmâsını bildirecek birer âyet, birer mektup, birer kitap, birer kaside hükmünde olarak, mânâlarını hadsiz okuyucularına ifade etmesidir.
Üçüncü nevi ise, Sâni-i Zülcelâle aittir, Ona bakar. her ¸eyin faydası ve neticesi kendine bakan bir ise, Sâni-i Zülcelâle bakan yüzlerdir ki, Sâni-i Zülcelâl, kendi acaib-i san’atını kendisi temâşâ eder, kendi cilve-i esmâsına kendi masnuatında bakar. Bu âzamî üçüncü nevide hikmet-i hilkatini ifade için, bir saniye kadar yaşamak kâfidir.
Tebrikler..
Selam ederim.
Kaleminize sağlık sayın Mehmet Çoban...
TÜM YORUMLAR (5)