Kölesiyim Şiiri - Kul Nefesi

Cennet yurdu terk-i diyar eyledim
Dağlar, taşlar aştım da geldim
Hazinesinden bir gevher dilendim
Şu halimle, bahr-i ummanın kölesiyim

Yaz,kış cemalinin hasretiyle yandım
Dost bağında feryat eden bülbüle kandım
Dün ismim duyulurdu, yüceliğime inandım
Şu halimle, makam-ı Süleyman'ın kölesiyim

Toprağı eşerler, nefsimin üstüne atarlar
Tende ruh durmaz, iyi midir diye sorarlar
Cenk meydanında önümde tuzak kurarlar
Şu halimle, serdar-ı Ekrem'in kölesiyim

Gece aya dost oldu, gündüze düşman
Kul Nefesi'm, maşuk aşkına bin pişman
Bir ah ile geri gelmez, geçmiş zaman
Şu halimle, hayal-i cihanın kölesiyim

Kul Nefesi'm, kul olmaya geldin şu aleme
Gayrı sen de muhannetten aman dileme
Rızk için zalim hünkara minnet eyleme
Şu halimle, cennet-i Rıdvan'ın kölesiyim

13.09.2021