Bütün herşey boşmuş anladım
Kendimi bomboş dünyada oyaladım
Bunu yıllar sonra ne yazık anladım
Kendimden artık ben utandım
Bu utanmaza efendim yer varmı
Dişlerim döküldü saçlarım ağardı
Kapına gelecek yüzüm kalmadı
İnan efendim gönlüm utandı
Gözlerim şişti yaş kalmadı
Bu gönül inan kendinden utandı
Ne olur kabul et bu utanmazı
Kapında hizmetçi kölen olmayı
Kayıt Tarihi : 19.2.2018 19:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!