Kölelere Gönderme Şiiri - Nazif Ünsal

Ümitsiz, hüsranda insanlık zamana yenilmiş
Donmuş bakışlar, fersiz anlamlarını yitirmiş
Her türlü habis şerre kılı kıpırdamaz tepkisiz
Siması cesetteki solgun çehreyle bezenmiş

Veli kıyamda yaşlandıkça takvayla koçlaşır
Güzel bakışlar canlı, yüzler nurla garklanır
Şakilerin engebeli yolu ona gülle donanır
Şerre, köleliğe vurdumduymaz gençler hiçleşir

Kabullendin köleliği yerin bitirdikleri sebzeye
Satarak kişiliğini, feda ettin ruhunu maddeye
Platon " madeyi elde edemiyeceğini anlarsan,
Özgürsün" der, zeusa inanmış bunu söyleyen

Hani bir olan Rezzak Allah c.c'ye inanıyordun
Bu halinle aşağılardasın zeusa inanalardan
Kullandığında aklınla üstünsün çok tanrılıdan
Şunu bil, aklın pusulası ise Kur'an'ı azimi şan

Seni var etti Var, mayan kokmuş çamurdan
Sen üstünsün aklına başka yaratıklardan
Bazıları akıllarıyla yeğler, eşeref-i mahlukatlığı
Arzular bazıları pis nefisleriyle, düşkün köleliği