Köleler ve Kadınlar Şiiri - Ahmet Kemal

KÖLELER VE KADINLAR

Köleler gördüm dünyayı taşıyor bağırlarında
Zincirlerle bağlıydılar atlas döşeklerde
Kurtulmak istemiyorlardı tasmalardan
Tasmaları altındandı

Her biri şehre adamıştı kendisini
Anıtlara adamışlardı ruhlarını
Altınlara boğulmuslardı
Altınların sahibi onlar değildi
Altınlar onlara sahipti

Mal mevki şöhret ve parçaydı tüm erkekleri
Kadın ki şeytanın ayartı rehberi
Bu kadınlar hep yalana bulanmış etekleri
Bir kaçı şeytandan hamile mi

Dogurduklarını yiyorlar
Hileyle donanmış her yerleri
Puta yapmadan duramıyorlar
Her an put yontup duruyorlar

Bütün her şeyleri bedenleri
Ne de çok konuşuyorlar
Yok başka işleri
Bütün gün çekistiriyorlar birbirlerini

Ölümü çevrelerine yaklaştırmıyorlar
Ölümü kendilerine yakıştırmıyorlar
Bir varmış bir yokmuş diyorlar
Bir müddet ağlıyorlar
Sonrası malum