Kolektif Çığlığım Şiiri - Dursun Özden 3

kolektif çığlık

oysa, şahlanan kirli kibrin-kelepçeli elin; seni ele veriyor
sen ki; sende değilsin, o nan-kör sabrın gölgesi kanıyor

pişmeden-pişman olmadan git, giden her sihirli dokunuş
canavara dönüyor-uzakta eski us, yeni-uysal yakını arıyor

‘uysal atın tepmesi sert-özlü yoldaş dostluğu mert-cesur’
her köyün delisi olur, bizim köyün velisi sır, delisi yır okur

bu insanlar çıldırmış olmalı, yitik zaman ışığında, yarında umut var
kendini taciz edene-efendisine avuç açan sürü, fırıldak köleler için
ölmeye değmez, çanak yalayıcısı-asalak onlar, ölüyorlar azar azar

tecavüzcü; taciz sonrası, gusül-boy abdesti alsa-almasa ne yazar?
o suskun-bencil-kör, sıranın kendine geldiğini anlamaz-değer nazar

oysa, bizim köyün aydınlık yüzü, beyağıl’ın en yaşlısı, o bir emektar
hatice teyze akil-pek kafadar: “bu devirde en geçerli üç meslek var:
beyin yıkayıcılar, kafa ütüleyenler ve yalakalar” dedi, hepsi bu kadar

kirpikleri altıok, farkında bile yok, dosta çelme takan döneklere bağır
küskünleri geri çağır-düşkünler cemde eder kahır-gölgemde pek ağır

ben ki; hallacı mansur, nesimi, yunus, pir sultan, şiir aşkım kor ile kar
o tek nefeslik ömür-ar, elimde kırılan kalem var, bu şiire-bu beden dar

sırat köprüsündeyim, sınavdayım; boynum kıldan ince, kılıçtan keskin
kurban-sürmeli-kınalı geyik, düşe düşen sevi tutsak-nerede özgürlük?
yarın görüş günü, bayramlık-şenlik, başım dik, sevdam yüce, ömürlük

ah atatürk-ah! bak hele bak, yüküm umut-sevdam sebil, çığlığım şiirlik
karşı obada-yörük çadırının bacası tütüyor yine; diriliş var-senlik benlik

dursun özden