Kolej* Şiiri - Yusuf Kartoz

Sapsarı tüylerinle rengarenkdin
Ne kadar zarif ve ölçülü idin
Birlikteyken zaman durur
Adeta büyülenmiş gibi seni izlerdim
Hele bitmek bilmeyen melodili ötüşlerin
Kanaryalar,bülbüller,sakalarla papağanlar
Hep birlikde seni kıskanırlardı
Tanımayanlar gıpte ile bakar
Tanıdıklarda hasetlerinden çatlarlardı
Tek sevdam,tek hülyam oldun
Seni görmeden geçen gün ölümdü
Mevlaya yalvarır bizi ayırma derdim

Hayatımın bir kara sonbaharında göçedip giddin
Kuş bu canı nerteye çekerse oraya konar
Hele iklimi ılıman,böceği bolsa
Allah der oraya yuvasını serer
Anılarımla başbaşa kalakaldım
Hele kapkara tüyleri olan ablanı unutamazdım
Esmer kuş diye beni nasıl aldattın!
Aranızda konuşmaları işitirdim
Nasıl kaba saba ötüşürdünüz
Gak gak; ambulans sireni gibi....
Safım galiba yabancı dilde kuşca konuşmalar sandım
Bir türlüde uyanamadım

Kaderden mi,kısmetten mi mechulden beraber olduk
Yaşlandıkça tüylerin kahverengine çalmış
Hala nankörlükte üstüne yokmuş
Çokta sofusun hediye kabul etmezsin ama yürütürsün
Öyle tilkiye peynirini kaptıracak kadar saf da deyilsin
Sonradan şueyı kolej ile yuva kurmuşsun
Hala ablan süs''e kolej ile komşusun
Yine gak gak diye birlikte düet yapıyor musunuz
Yalanda aldatmada üstünüze yokdur
Mutlaka birilerini kandırıyorsunuzdur
Ben ise sarı kuşum kuşha kolej'i unutamadım
Ona benzeyenini arıyorum bulamıyorum.
DİKKAT:çerkezcede okul anlamında deyildir,bir kuş çeşididir
,okuyanlar anlamışdır.okul koléj olarak yazılır.