Bu mantık biçimsel (düz, kısa devre) mantıktı. Bu nedenle çözüm ürettiği çözüm verimsizdi. Ve tarih boyunca da ürettiği çözümler pansuman tedavi olmuştu. Gözbağı içindekiler mülkü olanların mülkünü sürdürür olabilmelerinin her zaman bir kaynak sorunu olacağını hiç düşünmezler. Olup biteni, olup biten süreçlerle bağıntılı kılmazlar. Kaynağın da sürekli kendisini yenilemekle, kendisini üreten kamu ortaklık gücü (çevrimi) olduğunu bilmez.
Bir ırmağın kaynaklardan çıkan birçok su gözleri ile beslenip; büyüyüp te devamlı akış olmasındaki ana nedenin aynısı; ihtiyacı olmayanın da (!) zorunlu olukla ihtiyacı olmaz duruma, bir kaynak beslenmesi yapma gerekliliği hep vardır. Bu kaynak ta kişi emek gücü ile toplumun ortak emek gücü ve toplumun ortak sahiplikleridir. Bunlar ihtiyacı olmaz denen kimliklerin emrine amade kılınmakla bunların her an bu kişilerin eli altında çevrime sokulmasıdırlar.
Mal mülk sahibi kişi yarın o köle kişiyi yine çalıştırmak zorundaysa ve efendi o kişiye ürettirecekse ki mutlaka öyle olacaktır. Efendi yoksul kişinin üzerinde tepinse de; efendi kendi sahipliğinin sürdürülür olma kaynak beslenin çevrimleri için köle emeğine gereksinimledir. Bu nedenle az çok efendi kölenin karnını doyuracaktır. Bu karın doyurma işi iyilik ya da lütuf değildir. Makinaya yakıt koyma gibidir.
Köle emeğine muhtaç olan güç, El de olsa; bu zorunluluklar efendinin keyfinin üzerinde olan zorunlu bir nedendirler. Bu kişinin karnının doyması demek zaten o kişinin kendi çalışması içinde karşılanan bir olay ve olgudur. Yani kişinin karnının doyması bu kişinin emeği içindedir. Sizler, El’in; “karnınızın doymasına ben lütfediyorum” demesine bakmayın.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta