Köleci yasa özünü koruyan bürünmeler içindeki tutumuyla illüzyonlar yapar böylesi bir seyirle, her bir sürece her bir türden miras aktarımı oluyordu. Bu nedenle köle sahipliği içeren bir yasa; avret bölgesi dışında, kölelik işaretlerinin görülebilmesi için köle vücudunun çıplak olmasını öngörüyordu. Sizin bu çıplaklıkta ya da milleti oluş içindeki örtünmeler içinde ilahi bir hikmet aramanız, boş boşunaydı.
Bu yasaya göre baş, alın, baş üzeri, kafa arkası, kulak, ense, kol parmaklar, burun gibi yerler kölelik ya da efendi sahipliği olan damgaları taşıyordu. Köle kişilerin saç uzatıp bu damga yerlerini örtmeleri ya da kapatmaları kati suretle yasaktı. Buraların kapatılması ölümlü ceza gerektiren bir suçtu. Sürecin bitmez tükenmez ayaklanmalar içindeki tartışmaları karşısında üreten sosyal yapı, milletleşti. Milleti sosyal yapılar efendiler arasında değilse de; köleler arasında kölelikte eşitliği vurgulamaya başlamıştı.
Sömürü, köleler arsı eşitlik söylemi altında da sürüp gidecekti. “Hiç efendiyle, efendinin elinin altında olanlar (köleler); bir olur mu? Demekten süreç kendisini alamayacaktı. Köleler arası eşitlik söylemiyle, “vatandaşlar arası eşitlik” söyleminde olduğu gibi kölelerin gururu okşanacaktı. Bu eşitlikçe söylemler bağlamda kölelere kölelik damgası yapılmaktan yavaş yavaş sıyrılacaktı.
Bunun maddi şartları da belirmişti. Bay erki dediğimiz yapının, kutsal ittifakları takım erki olan oligarşi içinde, yeni bir tekelci oluşlara dönüşmüştü. Yazı bulunmuştu. Efendilerin sahiplik beraatları alın yazısı (kölelik işaret damgası olan) kölelerin kaderler bu kez de “yazılı kâğıt” belgelerin izinname kimliklerine dönüşmüştü. Bu yeni dönüşme şekli içinde, alın, kafa, boyun, kulak vs. damga yazısı olan markalara gerek yoktu.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta