Öldürülen çocukları düşünüyorum, düşünüyorum çaresizliğimi...
Afakanlar basıyor ruhuma, gölümü taşıran öfkem setlerimi yıkıyor.
Kör kuyularda bir köle tüccarı arıyorum beni pazarda satması için.
Boynuma zincir vurulması, kravat takılmasından daha
hesap verilebilir…
Cennet gibi yaşamak varken bu hayatı, cehenneme çevirmeye kararlı insan,
Bombalar düşürüyor yaşamın en masum yerine.
Ve biz kavga ediyoruz enkazdan ganimet yağmalamak için.
Emrah ArslanKayıt Tarihi : 12.7.2020 01:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!