Köle ! Şiiri - Vedat Umut

Gökyüzünde gezerken; yerin dibi gülüyor
Sevdanın bütün yükü sanki kanatlarımda
Sesin uzaktan kalbe şiir gibi geliyor
Karanlığa esirsin şimdi topraklarımda

Seni anlatayım mı ister misin bu gece
Görürsün belki, seversin bendeki seni
Gönlüne yazdığım gerçeği hece hece
Okusaydın anlardın gerçekten seveni

Gecenin gündüzü terketmesi bundandır
Maşuğun edebinden aşıktan utanması
Ben sustukça bağıran yürek sesi bundandır
Bir yiğidin, bir gülüşe teslim olması

Nasıl bir köleymişim, dilim lâl,bağrım yanık
Ruhu gökyüzünde, mağmadaymış bedeni
Seni anlatsam sana, değil zifri karanlık
Mum ışığında bile taşıyamazsın beni...