yarın
karşısında zulmün
ağrı dağı kadar büyük
yanında mazlumun
karınca kadar cüceyim
dünden öte yarından beri bugün
Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
bende hümanistim ve yazdığım bu şiiri kimselere duyuramadım belki siz yardımcı olursunuz bu arada şiiriniz eser olarak harikaydı.şiirmle süslü-yorum...
NERDEYDİN BABA!
- görmediğimiz yâda görmezlikten geldiğimiz hayatlardan bir esinti…
- Sokak çocuklarına ithaf ediyorum-
Yıllardır nerdeydin baba
Yıllardır hangi cehennemdeydin
Vicdanını hangi virane kollara hapsetmiştin
Annem nerde eminim ondanda bihabersin yoktur haberin
Ben söyleyeyim; senden sonra geliri yok, bebesi açtı
Dayanamadı fazla namusuyla bir kocaya kaçtı
Güya adam bana da bakacaktı
Affedersin meğerse adam tam bir hiçti
İşkence işkence sanki her gün kanımı içti
Dayanamadım daha fazla evden kaçtım baba
Annem beni çok aramış
Elinde resmimle yollara üşüşmüş
Duydum ki aylar sonra;
bensizliğe dayanamamış zavallı kalbi
kalbine yenik düşmüş!
Mezarını bile bilmiyorum baba
Sormadım bile o suratsız adama
Doya doya sarılamadım senin yüzünden anama
Keyfin yüzünden bizi sattın! sattın sen baba!
Ya ben neler çektim biliyor musun?
Asma kafanı öyle
Vicdan azabı çekermiş gibi
Ağlama boşuna yalandan
Dinliyor musun?
Üvey baba böyle yaparsa
Başkası neler yapar dedim
Kimseye sığınamadım gidemedim
Yedi yaşındaydım daha devlet yurdu
Okul yolu bilemedim göremedim
Soğuktu sokaklar
Para yok pul yok
Ev yok bark yok
Ana yok baba yok
Sıcak bir yatak yok
Yok, yok yok…
Çok korkardım ilk zamanlar korkudan titrerdim
Açtım çoğu kez titrek ellerimle dilenirdim
Polisten zabıtadan kaçar kaçar gizlenirdim
Anne baba elinden tutup yürüyen çocuklara bakar
Bakar imrenirdim
Bir süre sonra beni sokak çocukları buldular
Tez kaynaştık bana arkadaş oldular
Tarla başının tenha köhnemiş derme çatma evlerinde
Bana su çekmiş ıslak bir yatak birde bali sundular
En azından yalızlıktan kurtulmuştum
Park köşelerinde banklarda yatmaktan yorulmuştum
Sığınacak bir dört duvar ve arkadaşlar bulmuştum
İçin parçalandı değil mi?
Dur daha bitmedi sitemim baba!
Arkadaşlarım sokakların kurdu olmuşlardı
Hayatta kalmak için çalıp çırpıp adam yolmuşlardı
Bana da öğrettiler hünerlerini tek tek biçim biçim
Başka çarem yoktu baba hayatta kalmak için
Her ne kadar artık bende bir kurt olsamda
Dağlarda her zaman sis olmuyor
Her gün koyun kuzu geçmiyor bu yollardan
Zaman zaman ayılarla da boğuştuk baba
Bak bu suratıma utanma!
Bali den nasılda şişmiş değil mi?
Sadece bali mi kaç ayının tokat izi var bu yanaklarımda
Kaç polisin parmak izi var bu kulaklarımda biliyor musun baba?
Kimsecikler sahiplenmedi bizi elimizden tutan olmadı
Düşene bir tekme misali yedik herkesten sille tokadı
Kanunun nizamın bizde yoktu artık adı
Kaç sabıkam olduğunu bende bilmiyorum baba
Görenler it dedi köpek dedi sineye çektim
Ama i. oğlu i. O... çocuğu dediler guruma yediremedim
Benim anamda belli babamda dedim
Çektim falçatamı yaraladım kaç kişinin kanına girdim
Bu ellerde kaç kişinin kan izi var baba bilir misin?
Her zaman kaçılmıyor zabıtadan polisten
Kaç kez içeri girdim kaç kez salıverdiler yaşı tutmuyor diye kodesten
Saymadım kim bilir kaç sokakta kanım dökülmüştür
Bak baba kollarıma bunlar yediğim sopalardan kırılarak bükülmüştür
Doğru söyle şimdi biz böyle yaşarken
Sen annemi ve beni kaç kez hatırladın
Kaç kez aramak geçti bizi içinden
Kaç kez o kadın tarafından izin verilmedi buna
Emri ile bağlandın
Saysan birkaç defayı geçmez değil mi?
Oysa ben!
Oysa ben her gece başımı ıslak yatağa koyduğumda
Seni de annemi de hatırlardım
Yalan yok sana olan kinimi nefretimi kusardım
Anneme ise küçücük yüreğimle dualar yapardım
Bazı geceler o köhne duvarlar sanki üstüme üstüme gelirdi
Yatak tan çıkar dışarı kaçardım
Issız tenha sokaklarda bir kuytu bulur orada yatardım
Kaç kez uykularımdan kâbuslarla kalkardım
Sıcak kelimesi bize yabancıydı baba
Ama ben yinede soğuktan hep korkardım!
Diğer çocuklar gibi oyuncaklarım olmadı baba
Bez bebeğim oyuncak arabam yâ da bir bisikletim olmadı
Gündüz park ve Bahçelerde bize yasaktı
Aileli çocuklar oynardı
Tek oyuncağımız misket ve kendi aramızda ki kumardı
Ama o çocuklar korkaktı geceden korkarlardı
Gece biz giderdik parklara iki farkla
Bir karanlıkta oynardık diğer çocuklardan farklı olarak
Birde salıncağa bindiğinde arkadaşımızı biz sallardık
Bayramlar evet birde bayramlar vardı
Öyle her bayramda yeni elbiselerimiz olmazdı
Hoş kimse bizim bayramlarımızı hatırlamaz kutlamazdı ya
Yine de arkadaşlarımızla yanak yanağa öpüşürdük
Acıları unutur o gün oyun oynar ve gülüşürdük
Birde duydum ki bayramda mezarlıklara gidilirmiş
Ölülere kur’an okunur dualar edilirmiş
Hoş kur’an kitap bilmem ya dua etmek için
Giderdim anneme
Elimde parklardan çalınmış bir demet gülle
Hani annemin mezarını bilmiyor muydum evet bilmiyorum
Nadirde olsa sokaklar da insafla başımı okşayan her adama
baba demedim ama
Sahipsiz bulduğum her anne mezarı annemdi
Güllerimi koyardım başucuna ben sesli dua ederdim
O’da beni sessizce dinlerdi
Kaç gece ateşler içinde uyandık soğuk yataklardan
Kaç arkadaşım can verdi kollarımda biliyor musun?
Hastalıktan!
El bebek gül bebek büyümedik sıcak yataklardan
Bu yaşa gelmek tombaladan çıktı baba bize tombaladan
Ne oldu baba bu acıya dayanamadı değil mi o taş yüreğin
Bakıyorum gittikçe daha çok ağlıyorsun
Hep bu günü beklemiştim seninle karşılaşmayı
O yüzüne bir kez olsun tükürmekti tek dileğim
Ama gözyaşlarınla şimdi yüreğimi burkuyorsun
Yıllar sonra karşıma gelmiş
Benden af diliyorsun
Aslında sen bunu hiç hak etmedin baba biliyorsun
Şimdi “o utançla” karşımda boyun büküyorsun
Neyse baba utanmakta bize öğretmediğin ardandır
Benim içinse baba deyip birine sarılmak zarardansa kardandır
Şunu bil ki sana karşı kalbimin yumuşaması
Benim yıllarca döktüğüm için başkasında görünce
Dayanamadığım o gözyaşlarındandır!
Yalnız geç buldun baba beni
Devletim gibi geç hatırladın
O sokaklarda beni unutan
Sadece yaramazlık yapınca kulağımdan tutan
Devletim beni hatırladı vatan görevine çağırıyor
Bak! oğlun adam olmuş vatan sınırlarında nöbete gidecek
Eğer oralarda vatanına düşman olarak yetiştirilmiş
Bir kalleş kurşunu yemezsek şayet
Söz veriyorum sana bu hasret bitecek
Yalnız senden bir ricam var baba
Bilmiyorum evinde var mı başka kardeşim ama
Sokaklarda var yüzlerce binlerce sahipsiz kardeşlerim
Senden onlardan hiç olmazsa biri için
Evinde sıcak bir yatak sabahları sıcak çorba ve şefkat isterim
Ver elini öpeyim helalleşelim baba
Eğer oralarda ipe sapa gelmez bir kör kurşun
İsabet ederde şehit düşersem arkamdan hiç ağlama
O evine aldığın kardeşimi öp, okşa sev benim yerime
Ben bilirim çünkü anne babasızlığı yuvasızlığı
Kurşundan kötü işlemiştir ciğerime
Ben affettim seni Allah'ta affeder umarım
Ben hakkımı helal ettim sana baba
Sende hakkını helal et bana ben artık gideyim yavaştan
Her ne kadar bir sahibimiz olmadıysa da
Her ne kadar hayatta kalmak için bu vatan da
Çalarak çırparak yasadıysak da
Devlet yine babadır vatan yine anadır
Canım kurban olsun bu vatana!
Canım kurban olsun bu ay yıldızlı bayrağa!
Şiirini okuduktan sonra, hikâyesini okudum ve şiiri dikkatle tekrar okudum. Doğrusu seçilen konu çok güzel işlenmiş, kutluyorum gönlüne sağlık.Fikirleriniz çok düşündürücü konu ile ilgili yetkili ve etkili kişilere bu fikirlerin ulaşması dilegiyle, saygılar sunarım.
Duyarlı yuregınıze saglık guzel bır calışma olmuş konu guzel secılmış tebrıkler selam ve sevgılerımle
selami
Vurdum duymazlığın şampiyonuyuz
Ahlak krizimiz kimin uğruna
Vurdum duymazlığın şampiyonuyuz
Böylemi yolculuk olur yarına
Vurdum duymazlığın şampiyonuyuz
Kış ayları masallarla ısınır
Acıkınca çadırlara sığınır
Hayatımız yalanlarla avunur
Vurdum duymazlığın şampiyonuyuz
Kapıları çalıp gitmeyen kriz
Bir süre yatakta yatacak keriz
Avsunlaşmış yüreklerle bekleriz
Vurdum duymazlığın şampiyonuyuz
Suçlamalar değil önlem almayla
Hedefe varılmaz yolda kalmayla
Olan bize olur böyle durmayla
Vurdum duymazlığın şampiyonuyuz
Kolay yoldan zengin olanlar kaçar
Dost Şeref im bizler kalırız naçar
Kolları yukarda élleri açar
Vurdum duymazlığın şampiyonuyuz
09/12/2008
Dost Şeref
-----YÜREĞİ VE KALEMİYLE EMEĞE VE İNSANLIK ONURUNA SAYGI GÖSTEREN ÜSTADI KUTLUYORUM SAYGILARIMLA
teşekkürler; insalık onuru için göstermiş olduğunuz dizelere cok güzel yansımış. tebrikler
Bu şiir ile ilgili 35 tane yorum bulunmakta