Kolaysa Şiiri - Habibe Merih Atalay

"kolaysa sıyrıl, bak şimdi! -aa!
ne kadar da, off! sorumluluğu yükle
zamana, sıvış aklın sıra!"

Tam olarak bir... baş kütlesiydi canlanan
Gözümde biran. Bulduğumu zannettiğim,
Zararsız ziyansız, kazasız belasız;
'zanaatkârane' tüm sorunların temsili
Bileşiği şu elimi, o başın, alnının çatısına
Koymayı denmez!!, Ayıııp! Aa, der miyim,
Dayamayı diyecektim, onu imliyordum;

O 'taşın altına elimizi sokmamız'... da
Denmemesi lazımdır ya; 'sokmak', 'koymak'
Ne pis diller! E, Ne denirdi ya? Hani hiç
Yabancısı olmadığımız...
Ortak bir davranı önerisiylen...
Taşın altına...
Sorumluluk edinme ifadesiylen... neyse;
'herkes elini o başın alnına dayasa birkez'... de
Düşünse yani misalen...

Evet, sorumluluk almaksa tam manasıyla
Budur belki de ilk çare'si... elbet.

Aldığımız sorumluluk hani bilinçli de olacak ya
Hani olunmalı ya; sorumluluğu uzman
Olduğumuz konuda almak güvenilirdir ya;
Bilmediğimiz konularda ahkâm kesemeyiz
O sorumluluk zaten bize düşmez. Gayet tabii.

Hangi konuda sorumlu olabilirim diye baktım;
Ben de, "be kadın"! Koyup alnımın, yok pardon!
Dayayıp çatısına elimi...
Ne konuda bilirkişi sayabilirim;
Güne degin, hangi konuda saydırdım ki
Çare konusunda saydırayım, beni?

Ama demokrasiler var işte ve çareleri...
Tükenmeyen...
Çare l e r ve biz... i .i . . miz!
Çarelerimiz!

Biri olmazsa diğerini deneyebileceğimiz;
Beğenmeyen almasındır: Çaresi.

İş-bu neşter elimizde, o hal,
Kan gövdeyi götürmeden
Hastayı masadan sağsalim kaldıran
O tek dokunuşlu eylem sorumluluğuyla
Toplumun enhassas yerinden o kitleyi
Yüreğinden çıkarıp nefes aldıran
Diriltip yeniden meftayı ayağa dikecek
-Meftayı!? -mefta meftaysa ne yapılabilir ki-
Çare gömmek olabilirdi bir tek... ancak...

Ama işte, düşünelim bakalım,
Hangisindeyiz aşamamızın
Ölü mü diri mi yoksa ne yiz!

Hele, yaşam belirtisi gösteriyor muyuz;
Monitör yanıp yanıp sönüyor mu hâlâ?
Henüz düz çizgiye geçilmemiş: Tiiiiii'nin
Zikzakları yükselip alçalıyor, alın yazımızın
Süresi, terli, uzuyorsa, son .sona. ermemiş ise...
Biçare de olsa var olmalı, elimizde olmalı
Yaratmanın o pirüpak mucizesi...

(bilmiyorum. hâlâ emin olamıyorum bildiğimden)
Geri döndürmenin yolunu, kalpmasajıylan
Boylu boyunca yere serilmiş toprağımın...

Toprağı kurumuştur...
Torağı çatlak çatlak...
Unufak kumulda uzayıp gider...
Savrulan anılar mıdır kumsaatinde?...
Derin kuyular açmaya çabalamışım
Yıllar yıllar ellerimle, dibimdeki suya
Ulaşmaya dehlizler yaratmışım...
Buluşum da cılız mı cılız bir kol
Mecrasından kopup, kopuk kopuk
Ayrışmış ögesinden, şırıldayan...

Mırmır mırılmırıl... bir uyku...
Bastırıyor aniden.

Şırıltısı bile yeterdir membamın
Çekilebilse şırıngaya
Renklenirdi alazım; alınyazım
Kalpleri çarptırırdı yeniden belki...
(ama bilemiyorum işte yine de...)