Kolay değil insan gibi yaşamak
Laf ile söz ile desen olmuyor
Olmaz ise fazilet'li basamak
Cehalet'le çıkıp gitsen olmuyor
İnsan olan erdem'lice durmalı
Edep'lice vijdanlıca olmalı
Ahlak'lıca adalet'li kalmalı
Haklıları, haksız görsen olmuyor
Dost'larına ihanet'ler ederek
Düşmanların kollayarak, överek
Sevenlerin yanlarına giderek
Yalanla, dolanla sevsen olmuyor
İster ise olsun sarayın köşkün
Şan, şöhret, mal, mülke olursan düşkün
İlimsiz bilimsiz durursan şaşkın
Yobazca yaşayıp ölsen olmuyor
Kendin iyileri alıp seçerken
Kendin hep kendine kesip, biçerken
Kendin çoklarını yiyip,içerken
Fakire azını versen olmuyor
Fakirin ev, barkı viran olmuşken
Bağı, bahçesine baykuş konmuşken
Per, perişan ortalarda kalmışken
Saray, villa, köşk'ler örsen olmuyor
Sorumsuzca bakıyorsan aleme
Hile katıyorsan defter, kaleme
Ödül'ler veripte, hırsız, zalime
Sen kendi, kendini övsen olmuyor
Din, messep'ler diye alıp, satarak
Sahtekârca hürafalar katarak
Karamet'ler bende diye atarak
Evliyayım deyip ersen olmuyor
Mazlum bir lokmaya boyun bükerken
Aç, susuz yaşayıp acı çekerken
Hazani der garip yaşlar dökerken
Kahkahalar atıp gülsen olmuyor.
(h.hazani)
Kayıt Tarihi : 29.4.2024 23:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sözün özünden dokunuslar siir kitabimdan
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!