Kolay Değil Büyümek Şiiri - Kuntay Duransoy

Yabancısı olduğumuz tavırlardı,
Biz, bir şey olmayı öğreniyorduk.
Onlar, başka bir şey olmayı.
Öğrenmekten çok taklit gibiydi,
Biz kendi kitaplarımızdan rol biçiyorduk kendimize,
Başka topraklarda yeşermiş rolleri kendimize uyduruyorduk,
Onlar kendi kitaplarından.
Başka toprakların karşıtlarını, kendi topraklarımızda yarattık, adlandırdık, uydurduk, inandık.
Düşman belledik ama komşumuzdular,
Akrabamızdılar, alışık yüzlerimiz, yabancı olmadıklarımızdılar.
Rolümüze ısındıkça toprağımıza yabancılaşıyorduk.
Rolümüzü oynadıkça düşmanlıklarımızı büyütüyorduk.
Başlangıçta da böyle yetiştirilmiştik,
Başka toprakların insanlarından roller çalarak,
Kendi geçmişimizi yok sayarak.
Gelişme zannettiğimiz gelişmişi taklit ederek kendimize yabancılaşmamızdı sadece.
Her ağacın kurdu özünden olmuyordu,
Başka ağaçların kurtları kemiriyordu ağaçlarımızı ve bizim tenlerimizde birbirlerini yiyordu başka ağaçların kurtları,
Başka ağaçların kurtlarıydılar ama akan bizim kanımızdı, dul kalanlar, öksüz kalanlar bizdik.
Kendi neden sonuç ilişkilerinin dışında yaşıyorduk olguları,
Metre ile ağırlık, tartıda uzunluk ölçüyor,
Ve kızıyorduk elma ağaçlarının şeftali vermemesine,
Ve dutlar neden hala beyaz diye.

Kavgayla, sancıyla, acıyla büyüyorduk.
Büyümek kolay değildi