Gelin türkülerin aptalları,
Türküler kadar usulca gelin
Ve usulca gidin bu diyardan
O arzuladığınız düşlere.
Gelin kumaş kölesi aptallar,
İlgisizce önümde dizilen yığını görüyorum.
Onlar göremezler; bunun için ışık gerekir.
Oysa benim ışığım yetmiyor mu?
Az mı geldi bu aydınlık?
Yoksa çok muydu bu ışık onlara?
Onlar kamaşan gözlerle beni ararlar.
Alıkoyulmuş olanın sanatıdır bu,
Sanatından alıkoyulmuş olanın,
Ve sanatını kederle perçinleyenin.
Bu bayat bir sanat dostlarım,
Artık kullanılmaktan aşınmakta bu sanat,
Aşındı ve aşındırdı bu sanat zihinleri.
Üzülüyorum dostum.
Evsiz ihtiyar için üzülüyorum.
Yer yer sarıya çalan kirli sakallarını düşlüyorum.
İhtiyarın elinde ki gazete kağıdına sarılı şarap,kederime katık oluyor.
Üzülüyorum dostum.
Bu eller şiir yazmaz dostlarım.
Bu zihin epey kirli
Ve bu kemik yığını ağrılı
Bu gözler çapaklı,mosmor yuvalarında.
Ruhu gibidir bu mahrem yerleri;
Puşt güldü.
Avurtuları bir burgaç halini aldı.
Dudakları yayıldı ablak suratında.
Pos bıyıkları şahlandı.
Burun delikleri kasıldı puştun.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!