Kolaj Şiiri - Atilla Güler

ezberlerimi belleğimden sileli çok oldu
lakin durur hâlâ yürekte
o en son ezberin kavuran elleri

oysa bir haziran sonatında öldürmüştü
bembeyaz güvercini
ve sarı bir türkü dolanmıştı dillere

şimdi bütün gözler güz
bütün sözler yüzsüz

dile sürülmüş lâl/di adın
ve gelsen de gayri
yanmıştı kanatları ikarus’un

ah! hayat
inişli çıkışlı ve gittikçe bitmeyen
en uzun yol

kiminde aşk
kiminde sen
tozlu patikaların
bir de yalnızlık bazen
bekleyişlerde yaren

bilir misin zalim yar
yandaşıdır ölüm kimsesizliğin
ne beklediğinden bîhaberken

aslında
sen kadardım bende
ben kadar sen olmasa da sende

hadi şimdi
bakışlarını benim için güneşe teyelle
ki üşümesin tin özleminde

zaten şart koydu aşk
artık bütün şiirler adına akrostiş

kolajlanan hayatımın
eksik tek parçasıyken
hem de

atilla güler