ceketinin kol düğmelerinden
bir fazla şansım
olmadı hiç
yada ben
bir fazlasını istemedim
ve hiç
değiştirmedim sırasını
var olmadan
bir başkasını
var edemedim
umudun yorgunluğu vardı
iki omzum arasında
sistemin beynime yüklediği
korkuyu
hiç yok edemedim
harfi harfine uyuyorken
dayatılana
bir başkasını eklemek
sırayı değiştirmek
veya itmek
elinin tersiyle
sadece
korkuyu büyütürdü
şimdi
çokta önemli noktada
değiliz hani
dün geçti
bugün yaşanıyor
yarın
çokta değişen
olmayacak
ve yine hayat
bana
kol düğmelrinin
bir fazlası
şans tanımayacak
...
Kayıt Tarihi : 1.12.2017 18:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
17/03/2015 Adana
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!