Kokusu Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

Kokusu
Bir serinlik gelirdi mahallemizden geçince
Öyle ferah öyle nahif öyle rahatlatıcı bir kokusu vardı
Nerede olursam olayım gezegenler ötesinden tanırdım kokusunu
Sanki az önce sarılmışta çiçeklere öyle gelmiş
O derece muntazamdı kokusu
Bir duruşu vardı
Hani ufuklarda görünen bir canlı bir yaşam belirtisi vardır ya
Aynı öyleydi duruşu
Yaşamam için bir belirtiydi
Ne zaman geçse aklımın mahallesinden
Burnumun direği sızlar
Göğsümün lambaları patlar
Ruhumun yolları tıkanırdı
Öyle ihtişamlıydı kendisi
Farklıydı onun diğerlerinden cinsi
O geçince aklımdan İçime hep gelirdi kurtuluş hissi
Öyle derin işte
Öyle müthişti kendisi
Hiç gitmesini istemezdim mahallemden
Oysa bu dünya kirliydi
Her şey fani
Her şey kötüydü
Kötü kokuyordu şehirler
Odalar
Mahalleler
O geçince mahallemden sanki mis serpilirdi yeryüzüne
Öyle nahif öyle fantastik
Yollarına kuş sersinler sevdiğim
Her uzakta kalan kirleri kuşlar kokunla götürsün diye