Vur tellerine
Saplansın yüreğime bir ok gibi
Hüzünlerim cabası
Göz yaşlarımın denizlerine
Yok bir silenim
Ruhumu okşayanım da
Kaderimle başbaşa
Kalmanın çaresizliği içindeyim
Geçer iken yalnızım
Zaman tunelinden
Yok mu ki şu ben?
Diyemedi,diyemiyor anladım
Anlasa ne gezer?
Zaten kayıplardayım
Kokuşmuş korkularım
Bulamıyor sığanacak bir yer
Vur bir daha vur
Toz duman olsun
Yolu sonsuzluğun
Diyemedikten sonra dur...
(Berlin,13.06.2012) es
Talat ÖzgenKayıt Tarihi : 13.6.2012 17:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)