Kokunu Ten Hafızamdan Siliyorum

Kokunu ten hafızamdan siliyorum
Kolay değil…
Bazı izler yıkanmakla geçmez,
Bazı anlar unutulmakla bitmez.

Tenimde kalan
Ve gece boyu uyutmayan o yankı —
Sensin.
Artık dokunmuyorsun bana,
Ama hala hissediliyorsun.

Bir gömleğin yaka kenarında,
Bir rüzgarın içime bıraktığı serinlikte
Ve bazen kendi kendime sarıldığımda
Sana benzer bir sıcaklıkta...

İşte o anlarda,
Beni en çok kokunla kandırdığını anlıyorum.
Senin yokluğunu değil,
Senin izini taşıyorum hâlâ.

Ama şimdi…
Bir kararlılıkla soyunuyorum senden.
Hafızamın tenine işlenmiş ne varsa
Siliyorum,
Sildikçe acıyor,
Ama sildikçe azalıyor.

Bir gün olacak —
Rüzgar başka,
Yastığım başka bir hayale yaslanacak.
Ve ben…
Kokunu tanımayacak kadar
İyileşmiş olacağım.

Şiir Hamit Atay,