Boynunun sol yanında
Birikmiş yine kokun.
Kucak gibi;
Sıcacık...
Kokunu sevdim en çok,
Bir de,
Sol yanını boynunun…
Sesi duyuluyor kokunda
Turuncunun…
En yoksul yanımda,
Portakal ağaçları çiçek açıyor.
Ve aptalın kuruntularına
Aldırmıyorum artık.
Pırıl pırıl sakinliğim.
Kokun düşümün nesnelerini
Mışıl mışıl uyutuyor.
Gözlerimin renkleri
Soyunuyor bir bir.
Kırmızı sen kokuyor.
Mavi, sarı sen...
Bildiklerimin içinde saklı
Bilmediklerim.
Kokunla cızırtısı kesiliyor
Belli belirsizliğimin.
Kokun
Bildiğim, bilmediğim
Her şeye bulaşıyor.
Kayıt Tarihi : 24.2.2017 23:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Fatoş Balı](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/02/24/kokunu-sevdim-en-cok.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!