Kökünü Arayan Diyar Şiiri - Gültekin Toga

Dizgin kırmış at gibi doludizgince özgür

Hıçkırıklar içinde ağladı hüngür hüngür

Yüregi sıkışmıştı hicranın pensesinde

Sıradağlar baskısı var gibi ensesinde

Zamanın tezgahında çilesini eğirdi

Yil,ay hafta gün değil ani tunçtan ağırdı

Ne kadar zormus meğer ne kadar mesakkatli

İnsana hoş görülü tüm aleme şefkatli

Yüreği kararmışın sabit durur belleği

Melegi karalar da alkışlarlar şıllığı

Gönülden kapı açan perdeleri indirir

Vicdandaki yangını gözyaşıyla söndürür

Embati dargınları göremez bu vahseti

Nemalazımdan bakar anlamazan dehseti

Beraberce yasamak karsılılı kabüldür

Barış dipcikle değil adaletle kabildir

Zaferini görmedim baskıcı devirmenin

İknadIr köprü başı idraki çevirmenin

Yalanın eğittiği asgari at gözlüğü

Sivrisinekler ondan terketmez bu sazlığı

Ma-şeri vicdana ters akılın donduğu yer

Genellikle oradır baykuşun konduğu yer

Her zamandan daha çok silkinmenin vaktidir

Geçerli olan akce gönüllerin aktidir

Sular donarsa eğer catlatır kalıpları

Güneşe kapı örtmez barışın talipleri

Insani haklar için kahinlige yok gerek

Kendine istediğin uzlaşmaya tek gerek

Daraltmanin aksine genişlemekte çare

Sargısını sıktıkca kann akıtır her yara

Köklerini arayan gözü yaşlı diyarım

Mutluluğum orada bulursam bahtiyarım

Ozan Sentezi