Kokuna Mektup Şiiri - Muhammed Nebi Günçe

Uyuyor musun şuan
Yoksa yatağının
Ben kokan tarafında kıvranıyor musun
Sağa sola
Seni uyutmayan rahat bırakmayan ellerimi
Çok mu özledin doğru söyle
Ellerim mi
Özlediler heralde seni
Yoksa neden
Bir daha sana dokunamayacakmış gibi
Titresinler ki
Dudaklarımın değdiği gözlerin
Arar oldu mu beni
Farketti mi yokluğumu
Gözlerim mi
Farketmiş olmalı yokluğunu
Yoksa neden hunharca ıslatsınlar ki yanağımı
Kolların
Sinirlenince çatan kaşların
Öpmeye hasret kaldığım aklıma gelince nefesimi kesen boynun
Beni diğer tüm kokulara düşman eden ezberlediğim o kokun
Değişmedi değil mi
Doğruyu söyle bıraktığım gibi mi hala
1 ay oldu kollarımın seni saramayaşı
Midem bile yanmıyor artık
Sitem edemiyorum yatağımda
Arkanı dönüp böyle sarıl bana
Demediğin için
Sana söylemediğim şeyler düğümlüyor boğazımı
Yudumlarken sigaramı
Yutkunamıyorum
Boğulacak gibi hissediyorum
Hayır hayır sigara değil boğazımda kalan
Sana olan özlemim kaçtı soluk boruma
Kesiliyor nefesim morarıyorum
Ağırttım başını o güzel gözlerini yordum belki
Bilirim sen uzun mesajları sevmezsin
Şiiri sadece benimleyken dinlersin
Müsaade istedim bugün
Evimizdeki yatağımızda uyumak için
Senin tarağınla saçımı taradım
Deodorantını sıktım senin köşene
T shirtünü serdim izliyorum sessizce uyumanı
Çapraz uyumuşsun yine
Yer kalmamış bana uzanmak için
Başucunda oturuyor yanağını okşuyorum
Diğer elimle yudumluyorum sigaramı
Sonu geliyor sigaramın
Sonu geliyor gecemin
Sonu geliyor düşümün
Sonu geliyor nefesimin
Ama
Sonun gelmiyor senin
Çıldırıyorum, çarpıyor kalbim, titriyor ellerim
Yanağımı hunharca ıslatıyor gözlerim, gözyaşım
Ben Nilgün değilim kuş koysunlar yoluna demeyi beceremem
Ben Nebiyim
Uyandırmadan seni, serdiğim t shirtün bozulmadan
Sessizce kıvrılıyorum yanına
"Hadi dön bana hep arkanı dönüyorsun, sarılsana bana"