Kokuna Hasret Düşürme Şiiri - Ömer Yazıcı

yağmur çiseler hep
derin kayboluşlara gebe saatlerde
her zerresi sen kelimeleri dizelemenin efkarı düşer bana
bedeli ödenmiş sevdaların bedbahlığında
hasrete düşürürüm gün batımlarında doğma telaşını
gözlerimi kaparım
doğurmaya çalıştıkça güneşi
daha bir zifiri hesaplaşma etrafında sıkışırım
kanyaşı dökmekte gülleri sevişlerle
oysa biz...
acılarla mesafeler koymamışmıydık cann
dememişmiydik
bir sen daha olmayacak
çocukluğumun düşlerine dönmeden
hayalimde çizdiğim nice sen lerle
boyutsuz sevda ateşleri sönük

sen...
eyy demir tavında sevdam
kafana koymuşsun
git...
git ama ayakkabılarının sivri uçlarında sakla beni
çiçekle sağlı sollu
bütün oklar bana yönelsin tabelelalarda
omzuna dökülmüş saçlarında ağlamaya doyamamışım dahaa
her hecesi sana meyilli kelimeleri şiirlememişim
kokunda gizli hayatın anlam ateşi
ve doymamış tenim
yüreğimin ötesinde
git...
kaçabildiğin kadar sevdamdan

sen...
eyy yaşama sevincimi gülüşüne düşürdüğüm cann
bilmezmisin
nefeslenmek gözlerinin ötesnde bir şey
anlamazmısın
yaşamak iznimi gülüşüne düşürmüşüm
bulaştırmadan şehrin sokaklarını
duyurmadan insanlığın utancında
yabancı sevişlerin çook ötesine taşımışım sevdanı
hissetmezmisin
girdabında boğulmakta mısralar
kokuna hasret düşürme can
kokuna hasret düşürmee
ölüm olurr

sen...
eyy çürük sevmelerden usanmışlığım
eyy allahsız fırtınalardan sıyrılmışılığım
duru derelerde boğulmak nesi
nerden bulaştı üşümüşlük
baharda çiçeklenmiş değilmiydik
öldürmemişmiydik
zemheri lezzetinde yabancı gülüşleri
yok etmemişmiydik
tenhaya düşmüş özlemleri
ateşini dudaklarımızdan eksilme nolurrr
gözlerinden başka güneşi yok sevdamın
durma nolur
kapama
kirpik aralarından sızmalar yetişemez türkülere
kelebek narinliğinde dokunuşlarına alışmışken

sen..
eyy senelerden alacağa düşürülmüşlüğüm
eyy boğaz tokluğunda sevmişliğimm
cimcimkle günbatımlarının ruha hitaplarını
sıyrıl ahmak düşüncelerin asi feryadından
bana sensizliği anlatmaya çalışma
üşümekten men gönüldeyim
bahar kal bende
taze bahar
soldurmadan
terkedilişlerin toplamından çıkarmışım yokluğunu
azaltmadan takvim yapraklarını
gül

sen...
eyy dikiş tutmaz yaram
eyy ötelemesiz kavgam
anlamsızlıktan çıkartılmış dünyamsın
sana çoktan hiç birşeyimsin demedimmi
herbişeyim den öte
uyutma türkülerimizi
yokluğunun dostluğu ölüm bana
anlatamm sensizliği türkülerime
alışmışlar sevdanın lezzetine
ihtimali dahi hayatsızlıktır
şiirlerimden düşürülmüş sevdan
tüketme nolur
rakı tadında özlemlerimizi

sen...
eyy taze tebessümnleri unutturamadığı hayalim
eyy can koyduğumm
beni sensizliğin sessizliğine hapsetme
ıssız bir şehrin ahmak caddelerine hazır değilim
olmayacamda
bilirimki adımlanamazsak tükeniriz
daha yaşayacağımız sevimsiz sabah üstleri bitmedi
azalmadı da heyecanı
sen ve sensizliğin arasında hüzzam çizgilerin
bilirimki rakılanmazsak ölürüz
sen başka yerde
ben başka kadehte

sen...
eyy insanlardan sıyrılışım
eyy ölümsüzlüğüm
bir başka sen e kapanmış yaraları deşme
hastir çekmişliğimi görmezmisin evvelinin
umursuzluğumun ürpertisi hükmetmiş çoktann
anlamazmısın
bu kalem sensiz yazmaz
bu türkü sensiz söylenmez
ve bu can sensiz yaşamazz
kokuna hasret düşürme
FUFUKA