Kokun kalır Şiiri - Veli Can

sensiz gökyüzüm yoktu yağmuru göreyim
sebebsiz yere kapım çalmadı yüzümü göresin
bırak küf kokan dukaklarımı bak adını anmadı
saklambaç oynayan halim saklandı kaldı
üfürürken rüzgar kokunu
beden sende...
kokun bende kaldı..
hıçkırırken gözyaşım bile elindi
ağlam sende hayalin bende kaldı
dağılan saçlaın bir otogarı andırır
ya da
yedi tepeli garı
bir çığlık kopar tüm martılar havalanır
sesleri gökta asılı gölgeleri yerde kalır