Kokun hasrete çalıyor Şiiri - Şahika Güray

gel yamacıma,
fısıltılarım ulaşmıyor
söyleyeceğim bilindik
bir tarafı hayat, diğeri ölüm
önemli olan gidebilmek dimdik

varsın saçlarım koklasın toprağı
sinsin kokusu vicdanına
öyle ki, korkarsın kalmaktan
ve kaybetmektir,
daldaki son yaprağı

ellerini yıkarsın
ruhundan silinmez
ihtiyaç ağlamaya, ana kucağına
yazdığın vakit umudu
gömülür derine,
özlemdir sonuçta, çoğalır yırta yırta
ve tek sever insan
aşk kimseye bölünmez

çelimsiz düşler gördüğün an
hatırla beni, uyanmaya yakın saatte
sayıkla en güçlü duanı
seni de beni de affetsin zaman

eridi sesim
gerisini günlüğümden oku
köşesini kıvırmışım mutluluğun
örnek gösterecek kadar degil
terleyene kadar yazdığım kalemin hatrına
katlandığım bu koku
umuda hoşçakal deyişimdi