Kokun Gelmiyor Oğul...

KOKUN GELMİYOR OĞUL! ...

baharda açan çiçeğin
arıyı beklediği gibi...
güneş vuran karın
çağlayıp ummana aktığı gibi...
güne hasret kardelenin
buzu kırdığı gibi...
yağmur bulutlarının rahmetçesine
çatlayan toprağa boşaldığı
gibi...
ikiyken bir olduk oğül!
bizi yaratana,
seni yaratıp
denk olduk oğul! ...

el, avuç kadardın
dünyamızı doldurdun...
bir anlatılmaz
sevgi oldun gönlümüzde...
ışığımız oldun
karanlık gecelerde...
tadına doyulmaz,
gözyaşına dayanılmaz,
tükenmez umudumuz
oldun ahirde...
hele, o ilk ''anne'' deyişin yok mu?
o koca çınar gibi babanı
titreten
'' baba'' deyişin yok mu?

yok..
hayır...
ağlıyorum sanıp
çatma kaşlarını...
lakin içim kor oldu,
har ateşten oğlum!
gülemiyecek hain pusu...
sevinç narası zehir zukkum olacak
imralı' daki bebek katriline...

toprağa değil...
nah...
yüreğime aldım seni...
her nefesimde benimle ol deyi...
şehit anasıyım...
belki de anaların
en güzeli, en makbulü...
kendi ellerimle
kınaladım seni...
etinle, kemiğinle
yüreğimdesin bunu bil...

fakat oğul!
esirgeme benden kokunu...
öpüyorum...
öpüyorum ama,
kokun gelmiyor oğul!
kokun gelmiyor oğul!
kokun gelmiyor oğul! ....