Kökün Çürümüş Senin Şiiri - Cahit İpekoğlu

Seni hep ağaca benzettim
aşkla köklerin büyür zannettim.
Ne kadar yüreğimden su versemde
senin için çürümüş.
Aşkım bile kar etmedi...

Tepeden tırnağa sevdim seniyetmedi
boğulmak istediğim yüreğin görülmedi.
Sen aşkı değil, sonsuzluğu seçtin
gövdeni beslesende kökün buna yetmedi.
Sonsuzluğum dediğin şey yalanmış
kökün kurumuş, aşkım bile sana yetmedi...

Sen değişik bir ağaçsın
Aşkla, sevgiyle beslenirsen ölürsün.
Sonunu görebileceğin toprağı seçersin
kökün olsada olur, olmasada...

Hiç düşünmedin sevgiyle beslenen kök
sevgiyle beslenirken yaşar.
Sevgisiz ölüme mahkum olan kök
sonsuzluğu görsede, hep içi boş yaşar...