Kokun Benim Mirasımdır

Unutmanın en zor yanı, bıraktığın izlerdir. Sesin silinir belki zamanla, yüzün hafızamın köşelerinde kaybolur. Ama kokun… İşte o, hafızama kazınmış bir miras gibi.

Kokun, en derin acılarımı bile unutturan bir teselli, en mutlu anlarımı geri getiren bir çağrışım. Seni kaybetsem bile, kokun benimle kalacak. Çünkü o, sana dair en gerçek şey.

Ne zaman bir rüzgar esse, bir yerde o tanıdık kokuyu hissetsem, seni yeniden hatırlıyorum. Düşlerimden bile daha canlı bir şekilde çıkıyorsun karşıma. Kokun, sanki geçmişimden bugüne kalan bir yadigar.

Zaman alıp götürebilir her şeyi. Anılar solabilir, sözler unutulabilir. Ama kokun… O, kalbimde bir miras olarak yaşamaya devam edecek. Çünkü bazı izler, silinmek için değil, sonsuza kadar kalmak için vardır.

Sen gitsen bile, kokun hep burada olacak. Ve ben, o kokuya tutunarak seni içimde taşımaya devam edeceğim. Kokun benim mirasımdır; senden bana kalan en güzel şey.