Kokun Şiiri - Hüseyin Oruç

Böyle en sıcağından bir çay ısmarlasan
bana,
Sıvası dökülmüş balkonun duvarına
yaslanıp,
Gözlerin mavisine karşı yudumlasam
çayımı.
Dokunduğum saçlarının kokusunu tekrar
alsam. 
Tekrar dokunabilsem saçlarına, 
Radyonun frekansıyla oynarken,
‘’Zağrep’’ radyosunda Lili Marlen türküsüne
denk gelsek,
Panjuru bozuk pencerenin kenarındaki
fesleğene su versek.
Fesleğeni kokladıktan sonra,
‘’Sen daha güzel kokuyorsun’’ dediğim anlar
geldi aklıma,
Sahi, kaç yıl oldu kokunu almayalı.?