Burnumda tütüyorsun her ayrılıkta,
kokun siniyor kokuma,
caktırmadan kokluyor
bedenim bedenini,
kokunu hissetmek
ruhumda ne güsel duygudur...
sana özel seni tanımlayan kokun
ve ruhum.
burnumda tütüyorsun...
kokun ruhumun kokusu,
kokun her sabah içime doldurmak istediğim.
kokun son arzum...
ölürken ben son arzumu sormadılar...ruhuma ihanet ettiler...
Umut BektaşKayıt Tarihi : 27.4.2011 23:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Umut Bektaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/04/27/kokun-23.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!