Kokun Şiiri - Mehmet Faruk Ünal

Hep o duruşun geliyor gözümün önüne.
Nerede saklanır,
Nerede yaşar da,
Seninle ilgili küçücük bir şey olduğunda,
Kalbime kalbime vurur bu geçmek bilmez acı?

Hep kokun geliyor burnuma.
Senin duymadığın,
Sadece bana anlamlı ve
Hayatın boyunca sadece bana anlamlı olmasını istediğim kokun.
Nasıl olur da bir gün,
24 saat içime çekmediğimde,
Her şeyin niteliğini yitirdiği,
Gözlerimi bir köpeğinkinden farksız,
Renkleri kaybolmuş,
Siyah - beyaz bir dünya içinde bırakıveren kokun.

Sırf bu yüzden bile tanrıya inanır insan!