Kokulu Şiir Şiiri - Bülent Öntaş

Ben seninle
suya doymuş toprağı sevdim
domates kokulu bahçelerde buluşurken

Seninle apaçık yeşili sevdim
güneşe yüzünü dönmüşken kırmızıyı
sarı yapraklar düşerken üzerime
göğe bakmayı sevdim

Sonbaharı sevdim
çocukluğumda hayatın üzerinden tanklar geçerken
Eylül'ü sevdim inadına
umudu
takvimden koparamadığım günlerde
babamı sevdim
ve hüznü öğrendim büyüdükçe

Gözyaşını sevdim
ağlamayı, bıyık altından gülmeyi de
işin aslı
ben cesareti sevdim
korkusuzluğu
baştan ayağa çamura bulanmışken dünya
tüm yükü sırtlanıp
koşar adımlarla yürüyen insanları sevdim

Kimi günlerde
yalnızca uyandığım sabahı sevdim ben
romantik bir serseri gibi
bile isteye
erken batan güneşi
gün doğmadan
vakitsiz öten horozun sesini sevdim

Emeği sevdim
kendimi bildim bileli
ve sevmediğim o kadar çok şey oldu ki
hayatta
hiçbirini sevmedim
yeri değil şimdi
yazarım başka bir yerde

Ben hayatı sevdim açıkcası
seninle,sensiz
divane olup gezmeyi mısralarda
dedim ya
romantik bir serseri gibi
sevdim
ışıltılı gözlerde aşk kokan bağı bahçeyi

Ben günü sevdim
geceyi
inceden inceye düşündüğüm
hüzünlü akşamı
şarap renginde sevdim
karınca kararınca

Ben seninle
karıncayı incitmeden sevmeyi sevdim

14 Eylül 2023 - Perşembe