Koku(n) Şiiri - İsmail Akdağ

Kokun ey yar!
Kutsal emanetim.
Beni hasretinin çarmıhına geren,
Sarhoşluğumun sebebi,
Bedenimi rehin alan
Esaretimin bedeli.
Bir nefes alırım derin,
Yüreğimin delhizlerine.
Böyle bir sarhoşluk görülmemiştir.
Yok böyle bir yok oluş,
Varın içinde yokluk,
Birde, hiçlik algısı.
Yiten ben miyim?
Bu bulutlarda neyin nesi?
Mekana sığmayan mekansızlık
Kokun ey yar!
Tüm bunların sebebi...